10_014 ద్విభాషితాలు – వియోగం

.

సఖీ !

నేనెవరో… ఎందుకు జీవించాలో.. 

తెలియలేదు !

.

నువ్వు కనిపించావు. 

కలిసి నడిచాను.

.

శబ్దమయ జీవనంలో… 

కలలు పంచుకోవడానికి.. 

కబుర్లు చెప్పుకోడానికి.. 

ప్రేమించుకోవడానికి.. 

కలిసి పాడుకోవడానికి.. 

నింపుకోడానికి… 

ఒక్క  నిశ్శబ్ద క్షణం దొరకలేదు !

.

ఇప్పుడు…

నిశ్శబ్దంతో సావాసం.

అంతులేని విశ్రాంతవాసం !

.

పూవు జార్చే మంచు బొట్టు..

ఆకుపై మెరిసే వెండి కిరణం..

నువ్వు లేని నాకేసి జాలిగా చూసి…

ప్రాణం విడిచాయి !

.

********