.
మన మధ్య నిశ్శబ్దం….
మనసుల్ని
నిర్వీర్యం చేస్తోంది.
అగాధమై..
మనని చెరో తీరానికి విసిరేస్తోంది.
జీవితమంటే మనుషులే అనుకొన్నపుడు…
మనసుల మధ్య నిశ్శబ్దమెందుకు?
మౌనాన్ని ఛేదించకపోతే..
మనసు వంటరై…
వేదనలో వేసారిపోతుంది.
.
పెదవి చివర నవ్వును…
కంటి కొసన నీటి బొట్టును..
పంచుకోలేనంత..
నిరాశక్త జీవనంలో..
నువ్వు మగ్గిపోతే…
తరువాత…
నువు పిలిచినా
పలకనంత నిస్తేజస్థితిలోకి..
నేను జారిపోతాను.
కాలం జీవితాన్ని దొంగిలించాక..
దొరకని పలకరింపుకోసం…
నువు ఆక్రోశించినా….
అది అరణ్య రోదనమే.
.
జీవన గమనంలో…
అప్పుడో… ఇప్పుడో..
ఒక్కసారైనా…
నీ మాట…..
నా మనసును తాకనప్పుడు…
మన మధ్య నిశ్శబ్దమే.. రాజ్యమేలుతుంది..
గుబులు గూడు కట్టుకొంటుంది.
జీవితమంటే శబ్దం.
జీవించడమంటే…
ఒకరికోసం ఒకరు బ్రతకడం..
కన్నీళ్లు పంచుకోవడం..
నవ్వుల్ని పూయించడం..
నలుగుర్ని వెంట తీసుకెళ్లడం!
.
***************************