11_004 బాలభారతి – అందమూ… బంధమూ


అనగనగా ఒకలేడి ఉన్నది !

అందా లోలికేకన్ను లున్నది !

అడవిని నీటిని త్రాగేటప్పుడు

అది తననీడను చూచుకొన్నది !

తనందానికి  తానే మురియుచు

మనస్సులో నిటు తలచుకొన్నది !

 

              ‘ వంపుసొంపుల నా కొమ్ములలో

               వాడనివీడనిఅందా లున్నవి !

              సన్నగ కీసగ ఉండే కాళ్ళే

                  ఉన్న అందమునుచెఱచుచున్నవి !

 

నీటిని త్రాగేలేడిని నవ్వుల

వేటకా డొకడు చూచాడు !

వాటముగా ఆలేడి నేయగా

వాడి బాణమును వదిలాడు !

 

                                                కంగా రై ఆ పిరికిలేడి తన

                                                కాలికొలది పరుగెత్తింది !

                                                చెట్టులు పుట్టలు దాటుచుండగా

                                                నట్టడవిని పొద అడ్డింది !

 

చిలవలు పలవలు వేసినకొమ్ములు

చిక్కుకొన్న వొకముళ్లడొంకలో !

పరుగెత్తుట కిక కాళ్ళు రాక అది

ఒరిగిపోయినది చూచునంతలో !

 

                                                అందము చెఱచిన వనుకొనుకాళ్లే !

                                                ప్రాణము కాపాడినవి !

                                                అందమైన వనుకొన్నకొమ్ములే

                                                ప్రాణము తీసినవి !

 

——- ( 0 )——–