తే. గీ. కోటిజలభాండములలోన కోటిసూర్యు
లున్నటుల తోచినను సూర్యు డున్న దొకడె !
కోటితనుభాండములలోన కోటియాత్మ
లున్నటులు తోచినను ఆత్మ యున్న దొకటె !
తె. గీ. మమత పెరిగినకొలది బంధములు పెరుగు !
స్నేహ మంటినకొలదియు జిడ్డు పెరుగు !
మమత తొలగినవాడు బంధములు లేవు !
స్నేహ మంటనినా డసల్ జిడ్డు లేదు !
తే. గీ. ఒక్కడవు – సున్నలట్లు నీప్రక్క జీవ
కోటులను నిల్పుకొని పెంచుకొంటి విలువ !
అణువుకన్న చిన్నగ నుండునట్టినీవు –
అట్టె బ్రహ్మాండమం తైనగుట్టు తెలిసె !!
తే. గీ. కళలలో నన్నియును జీవకళలె కాని –
నిత్యనూత్నము – శివమును – సత్యసుంద
రమగునుకవితాకళను వర మ్మొసంగి
నను చిరంజీవిగా చేసినావు స్వామి !
తే. గీ. శ్వాసకె అనంతరాగాలు పలుకునట్లు
మేళవించితి వయ్య ! నామేనివీణ !
రసమయం బైనజీవనరాగ మెప్పు
డాపెదొ హఠాత్తుగా నూపి రాపివైచి !
తే. గీ. “ ఎడదయాకాశమున సంచరించుకృష్ణ
మేఘ మూపిరిగాలికే మెల్లమెలన
తరలిపోవునొ ? ” అనుభీతి తవిలినంత
నూపిరిని పీల్ప జంకెద నొకొకసారి !
ఉ. నీకరుణాతరంగితవినీలకనీనికలందు నెన్నియో
లోకము లట్టిటుం గదలు; లోకములందున నీవె యుంటివో –
లోకము లెల్ల నీకనులలోననె నిల్పితివో దయామయా !
నీకరుణాకటాక్షములనీడల నన్ను ననుగ్రహింపవే !
ఉ. వెన్నెలబాటలో నడిపి వెన్కనె నిల్చుచు వెన్ను తట్టుచున్
న న్నిటు ఇంతవానిగ నొనర్చితి ; పద్యములట్లు పూచునీ
ప్రన్ననిసన్నజాజులను ప్రాణసమమ్ముగ చేసి యిచ్చెదన్
క్రన్నన జన్మసార్థకతకై యిదె తావకపాదపూజకై.
తే. గీ. జలధిశాయివి నీ వని జగము పలుకు –
పాలసంద్రముకన్నను మేలిదైన
సుకవితాసాగరము నీకు చూఱ లిత్తు ;
ఇందు నీమెచ్చురత్నము లెన్నొ కలవు !
ఉ. ఈకనిపించుదేహము కృశించి నశించినయంతలోన సు
శ్లోకిత మైననాకవితలోనె చరించెద నక్ష రాకృతిన్ ;
నాకును నీ కభేద మగు నౌ-నపు డింతటిసృష్టి చేసియున్
లోకపుటెఱ్ఱనౌకనులలో పడబోవనినిన్ను పోలెదన్ !
తే. గీ. పూవుల నొసంగి వలపుపూబోణి నొసగి
పూవువంటిమన స్సిచ్చి పూవుకన్న
మెత్త నౌకైత నిచ్చినమేటిదొరవు !
చిత్తమున నిల్చుమయ్య నీశ్రీపదాలు !
శా. కన్నుల్ రెం డట నీకు – సూర్యుడొక డై క్రాలంగ చంద్రుం డికో
క-న్నాచంద్రునిలోనిమచ్చ యగు నీకన్పాప యం చెంచెదన్ ;
అన్నా ! ఉజ్జ్వలకాంతిసంభరిత మౌఆసూర్యనేత్రమ్మునం
దున్నన్ తారక కానిపించుటయెలేదో యేమొ ? సర్వేశ్వరా !
కం. ఇది నా దని – అది నా దని
యెదలో గర్వింతు కాని – యీయన్నిట నీ
పదముద్రలె కన్నప్పుడు
ఎదలో నిజ మెఱిగి నీకు నెద నర్పింతున్.
తే. గీ. గారడీవస్తువులను నిక్క మని నమ్మి
ప్రముద మందెడుపసిపిల్లవాడువోలె
బుద్బుదమువంటితనువుపై బుద్ధి నిలిపి
శాశ్వతసుఖమ్ము ప్రజలు చే జార్చుకొండ్రు !
తే. గీ. వైద్యునిన్ నమ్ము ! మంగలివాని నమ్ము !
కులుకుగుబ్బలకుటిలాలకలను అమ్ము !
దైవమును నమ్మ-డేమిచిత్రమొ నరుండు !
రోగికిం బథ్యవస్తువు రోత కాదె ?
తే. గీ. విఱిగిపొయినబొమ్మకై వెక్కి వెక్కి
యేడ్చుపసివానివలె నైహికేచ్ఛలందు
జీవితం బెల్ల వృధ యైన జీవు డంత్య
కాలమున భగ్నహృదయు డై కూలిపోవు.
కం. కారాగారమె సుఖ మని
కేరి అదే కోరుప్రాత “ కేడీ ”వోలెన్
శారీరకబంధనమునె
కోరును జీవుండు మాయకున్ దాసుండై.
తే. గీ. వేదనోన్ముఖహృదయు డై విశ్వమయుని
భక్తి గాంచక జీవుండు ముక్తి కనడు !
ప్రసవవేదన నందక నిసుగు గనిన
కుసుమకోమలి యైందైన వసుధ గలదె ?
కం. ఏచిరకాలముక్రితమో
మాచిరునామాలు మేము మఱచితిమి ప్రభూ !
ఏచిరునామాకో నీ
వే చేర్పుము – నీవు సకల మేఱుగుదువుకదా !
తే. గీ. కవితలో కోటిస్వర్గాలు కనుచు నుండ
నందులో నీవె కన్పింతు వయ్య ! స్వామి !
ఏసుడవొ ? కృష్ణుడవొ ? వేంకటేశ్వరుడవొ ?
మాకు తెలుపుము సుంత నీమర్మ మేమొ !
తే. గీ. గుల్ల యనట్టివెదురుబొంగును మురళిగ
వాడుకొన్నట్టివేణుగోపాలదేవ !
కోర్కులు తలంపులును లేక గుల్ల యైన
మనసునం దుందువా ? స్వామి ! మనసుపడుచు
తే. గీ. ఒడుదొడుకుగుండెయుయ్యాల ఊగుచుండు
నంతసేపును దానియం దధివసించి
ఆగిపోయినయూయెల నట్టె విడుతు
వేవిచోద్యము ? స్వామి ! ఇం కేది దారి ?
తే. గీ. ఆయు వనునూనెతో దివ్వె వై వెలింగి
గుండెగుడిలోన నిలిచి కొల్వుండుస్వామి !
నీవు నిర్మించుకొనుగుడిన్ నీవె విడిచి
మట్టిపాలేయు టిది చిత్ర మౌగదోయి !
కం. పూవులలో దారమువలె
నీవు నిలచి లోకములను నిలిపెద వటనే !
పూవులలో పరిమళమటు
నీ వుండియు కంట పడక నెగడెద వటనే !
తే. గీ. నీవు శూన్యమ వై జగన్నిచయమునకు
ఉండుటకు చో టొసంగెద నోమహాత్మ !
నీవె ఊపిరిగాలి వై జీవరాశి
లో వసింతువు బ్రతికింతు లోకములను !