12_012 ద్విభాషితాలు – రాత్రి వర్షం
వేడి సెగలతో జనజీవనాన్ని వుడికించే వేసవిలో .. ఓ రాత్రి వేళ..పలకరించే ఆత్మీయ అతిధి… వర్షం. అదే ఈ కవితకు స్ఫూర్తి.
వేడి సెగలతో జనజీవనాన్ని వుడికించే వేసవిలో .. ఓ రాత్రి వేళ..పలకరించే ఆత్మీయ అతిధి… వర్షం. అదే ఈ కవితకు స్ఫూర్తి.
ప్రపంచంలోని అన్ని అందాలు మనిషి ఆనందం కోసమే దేవుడు సృష్టించాడు అనేది సత్యం. సౌందర్యాస్వాదనలేని జీవితంకన్నా పేదరికం లేదనేది నా స్వానుభవంలో తెలుసుకున్నాను. ఆ భావనలో వచ్చి పుట్టినదే ఈ అమృత వర్షం అనే కవిత.
పక్షులకు ఎగరడమే స్వేచ్ఛ.. ప్రాణం! వాటి హక్కు… తూటా దెబ్బలకు బలిఅయిన సందర్భాలలో… మనసు ద్రవించినప్పుడు ఆవిర్భవించిన కవిత… ఈ “ఆత్మ నివేదన”
వెన్నెల రాత్రి…రైలు బండి సాధారణ బోగీలో..కిటికీ ప్రక్కన మెలకువగా కూర్చుని.. ప్రయాణించడం ఓ గొప్ప అనుభూతి. ఆ అనుభవం లోంచి పుట్టిన కవితకు దృశ్య శ్రవణ రూపం… ఈ “వెన్నెల బండి”
శాస్త్రీయ నృత్య కళారీతులకు అనుగుణంగా చిదంబరం లోని శ్రీ నటరాజస్వామి వారి దేవాలయ ప్రాంగణం లో నాట్య గురువు శ్రీ వెంపటి చిన సత్యం గారి కొరియోగ్రఫీ లో చిత్రీకరణ జరిగిన నా నాట్య ప్రదర్శన కు ఆధారమైన పాట డాక్టర్ శ్రీ సి. నారాయణరెడ్డి గారి రచన ” ఆనంద తాండవమాడే…శివుడు అనంతలయుడు ..”. ఈ పాట, తదనుగుణంగా శాస్త్రీయ నృత్యం నా పాత్ర కు జీవం పోసాయి అని ఘంటాపధం గా చెప్పవచ్చును.
వీణావాదన అందించే రసానుభూతి లోంచి… రూపుదిద్దుకొన్న ఈ కవిత…. నా స్వానుభవం.
సాంకేతిక అభివృద్ధి ఎంత వేగంగా చోటు చేసుకొంటోందో …. అంతే వేగంగా ప్రపంచ పర్యావరణం… సంఘ వినాశనం… మానవతా విలువల పతనం సంభవిస్తున్నాయి. ఆ ఆవేదనలోంచి ఉద్భవించిన కవితకు దృశ్య శ్రవణ రూపం ఇది. ఈ కవితకు ప్రేరణ Bertrand Russell యొక్క వ్యాసం Man’s Peril.
ప్రకృతి ప్రేమికుణ్ణి కావడం చేత ప్రతి సంవత్సరం ప్రకృతి స్వరూపాలైన అడవులు…పర్వతాలు లోయలు.. దర్శించడం… ఆ అనుభూతుల్ని నెమరు వేసుకోవడం.. అవి అక్షర రూపం దాల్చడం ఓ అలవాటుగా మారింది. అలా ఉద్భవించిందే.. ఈ “విహారి” అనే కవిత!
Amma – Avani
పొలితీన్ తోని పశువుల పానాలు
కాలుష్యం తోని మనుషుల పానాలు
ఇట్టే లాగేసి, నగరీకమంటూ,నగుబాటు లేకుండా పేరెట్టినావు
ఎంత వెర్రి నీకురా ఓ మనిషి
Dwibhasitalu_ Nissabda soonyam
పెదవి చివర నవ్వును…
కంటి కొసన నీటి బొట్టును..
పంచుకోలేనంత..
నిరాశక్త జీవనంలో..
నువ్వు మగ్గిపోతే…
తరువాత…