Office

13_008 తో. లే. పి. – మే‌రి ఎకనమౌ

కలం స్నేహం మనసులకు వారధి. ఆలోచనలు‌-అభిరుచులకు ఒకరికొకరు చిరుకానుకలను జతచేసి పంచుకోవడం ఆనాటి ఆ స్నేహం లోని ఒక ప్రత్యేకత. ఆ స్నేహమాధురి అనుభవైకవేద్యం. నిజానికి, అక్షరాలలో ఇమడనిది. భగవద్దత్తమైన ఈ చెలిమి కలిమిని నేను కేవలం మన భా‌రతవాసులతో మాత్రమే కాకుండా, ఇతర దేశాలకు చెందినవారితో సహా ( శ్రీలంక, నేపాల్, ధాయిలాండ్, బ్రిటన్,అమెరికా, ఫ్రాన్స్, జర్మని, నెదర్ లాండ్స్ మొదలయిన దేశస్ధులతో సహా) పంచుకోవడం నాకొక మధురానుభూతి.

13_005 డేకేర్ సంస్థలు – ఒక వరం

అమెరికా లో నివసిస్తున్న భారత దేశ వృద్ధులకు సమయము యెట్లా గడుస్తున్నది అనే దానికి నేను, మా వారు… మేమే ఒక నిదర్శనము. ఇంట్లో అమ్మాయి – అల్లుడు ఉదయాన్నే ఉద్యోగరీత్యా బయిటకు వెడతారు. వారి పిల్లలు… మా మనవలు, మనుమరాలు స్కూల్, కాలేజీలకు వెళ్తారు. ఇక మేము ఉదయం నుంచి సాయంకాలం వరకు, వాళ్ళు ఇంటికి వచ్చేదాక ఏమి తోచక కాలం గడపాలి !!! మాకు ఆరోగ్యం సరిగ్గా లేకపోయినప్పుడు చూసే వాళ్ళు వుండరు. అప్పుడు, అమ్మాయికి వీలైతే ఆఫీసుకి సెలవు పెట్టి ఇంటి నుంచి పని చేసుకుంటుంది. అలా వీలు కానప్పుడు మాకు మేమే తప్పదుగా.

11_002 హాస్యగుళికలు – ఆవకాయ పెట్టాలా ? వద్దా ?

అత్తగారు: ఆఁ, నీ చేతి వంట తినలేక ఛస్తున్నాను. కూరలో ఉప్పు ఉండదు, పచ్చట్లో పులుపు ఉండదు, పులుసులో ముక్కలుండవు, చారులో ఘాటు ఉండదు. నా నాలుక చచ్చిపోయింది. నా నోటికి కాస్త ఆవకాయ తగిలిస్తే గాని ప్రాణం లేచిరాదు.
కోడలు: ఎందుకండీ ఒళ్ళు పాడు చేసే ఆవకాయ మీద అంత మోజు? తాజాగా రోజుకొక పచ్చడి చేసుకొని హాయిగా తినచ్చు కదా?