అమెరికా లోని బాటా ( BATA ) వారి ‘ వర్చుయల్ మేచ్ మేకింగ్ ఈవెంట్, ఆర్టిఫీషియల్ ఇంటెలిజెన్స్ వర్క్ ’ వివరాలు, తానా ( TANA ) వారి “ పాఠశాల ” వివరాలు, కెనడా తెలుగు సాహితీ సదస్సు, అమెరికా తెలుగు సాహితీ సదస్సు మొదలైన కార్యక్రమాల వివరాలు
చెన్నై, అమరజీవి స్మారక సమితి ఆధ్వర్యంలో జరిగిన ప్రత్యేక కార్యక్రమం “ మాలతీ చందూర్ – సామాజిక దృష్టి ‘ ప్రసంగ కార్యక్రమ విశేషాలు మరియు శ్రీ ఎస్. పి. బాలసుబ్రహ్మణ్యం గారి ప్రథమ వర్థంతి సందర్భంగా ‘ నెల నెలా వెన్నెల ‘ లో భాగంగా “ మా అన్నయ్యతో అనుబంధం ” – సోదరీమణుల జ్ఞాపకాలు, చెన్నైలో ‘ సుందరకాండ మహిమ ’ సీడీ ఆవిష్కరణ, అమెరికా శాక్రమెంటో నగరంలో తెలుగు భాషా దినోత్సవం సందర్భంగా “ అమెరికాలో తెలుగు భాషా వికాసం ”..... కార్యక్రమాల విశేషాలు....
అత్తగారు: ఆఁ, నీ చేతి వంట తినలేక ఛస్తున్నాను. కూరలో ఉప్పు ఉండదు, పచ్చట్లో పులుపు ఉండదు, పులుసులో ముక్కలుండవు, చారులో ఘాటు ఉండదు. నా నాలుక చచ్చిపోయింది. నా నోటికి కాస్త ఆవకాయ తగిలిస్తే గాని ప్రాణం లేచిరాదు.
కోడలు: ఎందుకండీ ఒళ్ళు పాడు చేసే ఆవకాయ మీద అంత మోజు? తాజాగా రోజుకొక పచ్చడి చేసుకొని హాయిగా తినచ్చు కదా?
అమ్మా నాన్నల ప్రేమకు..
మరో రూపమైన నిన్ను..
సదా మనసులో కొలుచుకొంటాను.
సంగీతానికి కావలసినవి రెండు. పాడేవాడి సంస్కారం. వినేవాడి సంస్కారం.
కొన్ని ధ్వనులు, చప్పుళ్ళు మనసుకీ ఆహ్లాదంగా ఉంటాయి. కొన్ని పాటలు అంతే ! అది తాత్కాలికం. రాగంతో అనుభూతి. మనసుకి సంబంధించినది కనుక. కొన్ని వేళల్లో అనుభూతి ఆనందంతో ఆరంభం. మరి కొన్ని భరించలేని దుఃఖం కలిగిస్తూనే పరమ సుఖంలో పర్యవసిస్తాయి. పదే పదే వింటాం. ఏడుస్తాం. మళ్ళీ వింటాం. ద్రవిస్తాం.
“ నీ పిల్లలు నీకు చిన్నవాళ్ళుగా కనిపించచ్చు. కానీ వాళ్ళు పెద్దవాళ్ళవుతున్నారు. దాన్నే ఇక్కడ యడలెసన్ స్టేజ్ అంటారు. ఫిజికల్ గా మెంటల్ గా వాళ్ళలో మార్పు రావడం సహజం. అది నువ్వు అర్ధం చేసుకోవాలి. ”
చారుమతి టెంపరరీ టీచర్ వేకెన్సీ ని పెర్మనెంట్ చెయ్యడానికి ఎవరో అడ్డు పడగా, తండ్రి సలహా మేరకు సంబంధిత డిపార్ట్మెంట్ లోని ఒక నిజాయితీపరుడైన అధికారిని కలుసుకోవడానికి ఒక సాయంత్రం వెళ్ళగా ఆ ఇంటి ముందు లాన్ లో మల్లె అంట్ల మధ్యలో కూర్చొని టేప్ రికార్డర్ లో బాలమురళి సంగీత ఆస్వాదన చేస్తున్న స్వప్న రాగలీన చారుమతి ని గుర్తు పట్టి సాదరం గా ఆహ్వానించి వచ్చిన పని కనుక్కుని బాబాయి కాంప్ కి వెళ్ళారనీ, చారుమతి కేసు జన్యువిన్ అయితే ఎవరి రికమండేషనూ అవసరం ఉందని ధైర్యం చెప్పి పంపుతుంది.
వంద సంపుటాలకు పైబడ్డ మహాత్మాగాంధీ రచనల్లో మొట్టమొదటి రచన ఈ యాత్రాకథనమే. కాని ఆశ్చర్యం లేదు. ఎందుకంటే, ఒక మనిషి తన చల్లని ఇంటిపట్టు వదిలిపెట్టి కొత్త జీవితాన్ని వెతుక్కుంటూ, అనిశ్చయాలకు ఎదురేగే ప్రతి యాత్రా అతణ్ణి స్వాప్నికుడిగానో, సాహసిగానో మారుస్తుంది.
సత్యమ్మునే అతడు పలికాడు !
సత్యాగ్రమ్మునే సలిపాడు !
హింస రాక్షసనై జ మన్నాడు !
తా నహింసకే బ్రతుకు వెలబోశాడు !
ఒకరిది పద సాహిత్యమైతే, మరొకరిది పద్య సాహిత్యం. అన్నమయ్య పదాల్లో సాహితీ విలువలున్నాయి. పోతన పద్యాల్లో సంగీత బాణీలున్నాయి. వీరి పద పద్యాలు పరిశీలిస్తే నిత్య సత్యాలు, జీవన విధానం, దాని విలువలు, నిర్మలమైన మనోభావాలు, స్ఫూర్తి, మోక్షానికి మార్గం లాంటి సూత్రాలు కనిపిస్తాయి. “ఏకం సత్” అంటే శాశ్వతమైన పరమాత్మని అనన్యమైన భక్తితో స్తుతించి మోక్షాన్ని పొందారు అన్నమయ్య పోతనలు.