తే. గీ. రాతిరి కబుర్లతోడ కాలమ్ము గడువ
మనసున అ దొక్కలా గయి మగనితోడ
మేతకై పోవనేరక మేను డస్సి
ఒంటిగ కపోతి గూటిలో నుండిపోయె !
ఒక మహాశివభక్తు డౌఋషి
ఒక బలీయం బైనవెనుకటి
కర్మశేషము ననుభవించుట
కై కిరాతుడుగా జనించెను !
కం. “ శివ ! ” అని ఆఘ్రాణించును
“ శివ ! ” అని భాషించు నంటు “ శివ ! ” అని మెసవున్
“ శివ ! శివ ! ” అని వేటాడును
శివభక్తుడు కర్మవశముచే నిటు లయ్యెన్ !
తే. గీ. అడవి కొంటరిగా మేత కరుగుదెంచి
దక్కినది బొక్కి గూటికి తరలివచ్చు
వేళ ధాన్యపుగింజలు రాలి యున్న
నేలకున్ దిగి – ఉచ్చులన్ జిక్కువడుచు
నిట్టటున్ కొట్టుకొని పైకి ఎగురలేక
వా విడిచి యేడ్చినది మగపావురమ్ము ;
“ ఉచ్చులు చూచుకోక ఎవరో యిట ౘల్లినవడ్లగింౙలన్
మ్రుచ్చిలిపోవ నెంచి అటు పోయెడువాఁడ నధోముఖమ్ముగా
ఇౘ్చట వచ్చి వ్రాలితిని : ఈవలలో పడి గింజు లాడెదన్ ;
నెచ్చెలి గూట నొంటరిగ నెవ్వగ నాకయి యెంత యెద్చునో !
తే. గీ. అబలయును నేను కలసెడునాశ లేదు !
చావు తప్పించుకొనెడుఆశయును లేదు !
బ్రతుకుపై ఆశ యింక అవంత లేదు !
ఈజగమె మిథ్య – జీవిత మెల్ల మిథ్య !
తే. గీ. అకట ! కష్టార్జితము కానియట్టితిండి
కాశపడువారిగతి యెప్పుడైన నింతె !
గింౙలనె చూచితిని కాని – ఖేద మొదవ
నన్ను బంధించునుచ్చులన్ గాంచినానె ?
తే. గీ. తనకు బలవంతపుంజావు తప్ప దనుచు
ముందె తెలిసినఆప్రాణి పొందుబాధ
వర్ణనాతీత మది నేను బడయుచుంటి ;
సహజమరణముకన్న దుస్సహమె అద్ది !
తే. గీ. పంచప్రాణాలమూలమున్ పట్టి లాగు
మరణవేదన మిగుల దుర్భరము కాన
తమ కనాయాసమరణమున్ దైన్యరహిత
జీవనము యోగులైనను దేవు నడుగు
చుందు రట ! యీస్థితిన్ కుందుచుండి అకట !
యెవరి నేమని కోరెద నింక నేను ? ”
*********
గొలుగొలున నేడ్చుపక్షుల
జాలి లేనికిరాతకుడు తన
బుట్టలోనికి గెంటి యింటికి
పోవనెంచెడునంతలో
పరమశివుడు కల్పించినపరీక్షగా హఠాత్తుగా
కారడవిని వేసవిలో గాలివాన వచ్చిపడెను !
ప్రళయభీకరమహార్భటులతో చెలరేగి
కాఱుమబ్బులగములు గగనాల కెగబ్రాకే !
ప్రాణప్రయాణవేళన్ భయంకరుడుగా
కన్పట్టుయము డనగ కటికచీకటి తోచె !
తన కెట్టిఅపకృతిన్ తలపోయనిఅమాయ
కపుపిట్టలకు యముడుగా తోచుఆబోయ
కాలు కాలినపిల్లి కరణి స్థైర్యము లేక
ప్రాణభయమున నటవి పరువు లెత్తగసాగె !
కార్మొయిళ్ళు ధణేల్ ధణేల్ మని
ఉఱుము లుఱుముచు పిడుగు లొఱయగ
గౙగజాగౙ వణకిపోవుచు
ధణధణాధణ గుండె లదరగ
కాఱుచీకటిగముల కనగానె మృత్యుదే
వతను చూచినయట్లు వణకెను కిరాతకుడు !
శంపాలతలు వెల్గుసమయాన వేగముగ
పరువులెత్తుచు ఇరులు భయదమౌనపు డాగి
పిట్ట లుండినబుట్ట గట్టిగా పట్టుకొని
కట్టిడికిరాతకుడు చెట్టుక్రిందికి చేరె !
కిరాతకునివలలో పడి
బుట్టలోన కలపక్షుల
కెడదనిండ వైరాగ్యమె
ఇక భీతికి తా వెక్కడ ?
చావు ముంచుకొని వచ్చిన
జీవుల కిక భయ మెక్కడ ?
నిరాశ నిండినదీనుల
నిట్టూర్పుల కం తెక్కడ ?
అంతలో వాన ఒక్కింత వెలసిన టయ్యె !
ఇంతలో చిఱువెలుగు లంతటను ప్రసరించె !
తే. గీ. పక్షులను పెట్టుబుట్టతో వచ్చినట్టి
క్రూరునిన్ జూచి ఆచటిశకుంతగణము
లలబలము లేక తరులందు నణగిమణగి
యుండ గొం తెత్తి యేడ్చిన దొకకపోతి !
ఉ. “ ఒంటరిదాన నై యిౘట నుంటిని ; రాతిరి ప్రొద్దుపోయె ; నీ
ౙ౦టను నాకు ద వ్వయి నిశాసమయమ్మున దారి తప్పితో
కంటికి కూర్కురా – దొక యుగమ్ముగ తోచు క్షణమ్ము నా కిటన్
ఇంటను నావలెన్ – బయట నీవును నెంతగ కుందు చుంటివో ?
తే. గీ. జీవితేశ్వర : వయసు వచ్చినదిమొదలు
ఒక్కప్రొద్దు నేకాకి నై యుండలేదు –
నీసుధామధురోక్తులన్ నీవు చెప్పు
కతల నీకూర్మి తేలియాడితిని గాని !
తే. గీ. దెయ్యముం బోలుచీకటి తీవరి ప
వెడగుచలిగాలి వణకించువేళలోన
నీప్రగాఢపరిష్వంగనియతి దొరగి
ఇంతచలిబాధ కొంటిమై నెట్టు లోర్తు ?
ఈయొంటరిబ్రతుకు దైన్య
మెవరికి చెప్పుకొనేదీ ?
నీవు తోడు లేకుండగ
నే నెలాగు బ్రతికేదీ ?
తే. గీ. నల్ల నౌబూచి యెదో వచ్చి నన్ను నిన్ను
వే ఱొనర్చినయ ట్లొకపీడకలను
కాంచి నిన్నటిరే యెల్ల కలత జెంది
గోలుగోలున నేడ్చితిన్ గుర్తు లేదె ?
తే. గీ. అపుడు నను ఱెక్కలం గప్పి అదిమిపట్టి
“ శీతకాలపుకలలకు చింత వలదు ;
ప్రేయసీ ! నన్ను నీకౌగలింతనుండి
ద వ్వొనర్చుట దేవునితరము కాదు !
చింతలకు ” మని ధైర్యము చెప్పినావు !
తే. గీ. “ ప్రణయనీ ! చావునందును బ్రతుకునందు
మనము వే ఱౌట జరగనిమాట ” అనుచు
నీవు ధైర్యము చెప్పి కన్నీరు తుడిచి
ముద్దుపై ముద్దు – ముద్దుపై ముద్దు లిడితి !
తరువాయి వచ్చే సంచికలో….
***************************
👉🏾 ఈ అంశం పైన మీ అభిప్రాయాన్ని క్రింద వున్న Leave a reply box లో వ్రాయండి. 👇🏾
Amazon లో మీకు కావల్సిన వస్తువుల కోసం ఈ పేజీని సందర్శించి కొనుగోలు చేయండి. ఈ పేజీలో లేని వస్తువుల amazon లింక్ మాకు పంపి మా ద్వారా order చేయగలరు….. Please visit this page