–
ఇక్కడ ఓ శ్వాస ఆగింది.
ఎవరూ వచ్చి ఓదార్చరేం?
దుఃఖమయ వదనాన్ని..
వాల్చి రోదించడానికి..
ఓ బుజమైనా ఇవ్వరేం?
గుండె బరువు దించుకోవడానికి..
ఓ ఆసరా అవ్వరేం?
–
ఆప్తులెవరైనా..
అసువులు బాసినప్పుడు..
అశ్రువులు రాల్చడానికి..
ఇంట… బయట..
బాంధవులు..
గుంపులుగా చేరతారుగా!
కానీ..
ఇప్పుడు…ఇక్కడకు..
ఎవరూ రాలేదు.
వచ్చిన ఒకరిద్దరూ…
ముఖాలకు..
ముసుగులు తొడుక్కున్నారు.
వాటి వెనుక..
అర్థం తెలియని భావాలు…
అగుపించని భయాలు!
–
ఓదార్చినా..
వెక్కి వెక్కి రోదించినా..
అన్నీ..దూరవాణిలోనే !
శాంతి వచనం.. శ్రద్దాంజలి.. ముఖపుస్తకం లోనే!
–
హే రామ్!
కలిసి బ్రతకడం కోసం..
కష్టానికైనా..
కలికాలానికైనా సిద్ధపడ్డాం.
కరోనా కాలానికి కాదు!!
–
****************************