ద్వితీయాశ్వాసము
తే. గీ. “ తీపితలపులు పులకింప తేనె లొలికి
వలపు లెగజిమ్మునీపూలపాప మేమి ?
ప్రొద్దుటనె విచ్చుకొన్నవి ప్రొద్దు క్రుంకు
వేళకే వాడి నేలపై రాలిపోవు ! ”
అని కపోతియు నొక్కనా డడిగె పతిని –
ౙ౦ట సంభాషణం బిట్లుసాగిపోయె :
తే. గీ. “ అ ట్లనకు ప్రియా ! పూవు లున్నంతవఱకు
పరులకోసమె తమవల పంత యొసగి
తేనియలు పంచు – త్యాగములోన విరుల
కన్న నెవ్వరు గొప్ప యీక్ష్మాతలమున ? ”
తే. గీ. ‘ ఓ ప్రియా ! నాకు సందేహ మొకటి కలదు –
అక్కటా ! ఒకజీవి యింకొక్కజీవి
నొడిసిపట్టి మ్రందించుచు కడుపు నింపు
కొనెడుదుర్గతి యేమొ యీకుతలమందు ? ”
తే. గీ. “ పెద్దచేపలు తమపొట్ట బెట్టుకొనును
చిన్నచేపల – నటులనే జీవి యొకటి
ఆయయొ ! యింకొకజీవి కాహార మగుట
సృష్టిధర్మము – కా దను టెవరితరము ? ”
తే. గీ. అనుచు మగపావురము తోచినంతలోన
ప్రేయసికిని సందేహనివృత్తి చేసి
పొంగినయెడందతో ముక్కు ముక్కు కలిపి
ప్రేమ ప్రకటించుకొన్నది ప్రియ మెలర్ప !
´వనితా ! నీకోర్కి యేమి ?
వాకొనుమీ నాతో ” అని
సాదరముగ అడుగుపతికి
సతీతిలక మన్న దిట్లు :-
“ నేను బ్రతికి యున్నంతకు
నీతోడుగ ఉండా లని –
నీకష్టసుఖాలలోన
నీనీడగ ఉండా లని –
ధర్మములో అర్థములో
కామములో నిరంతరము
కలసి మెలసి నీతోనే
కైవల్యము నందా లని
ఉన్న దొకేకోర్కి నాకు
విన్నావా ? ప్రాణప్రియ !
కాంతుడ ! నీతోడు లేని
కైలాసమ్మైన వలదు ! ”
అని యుద్వేగమున పలుకు వనితామణికనుగొనల
అపుకొంద మనుకొన్నను అశ్రుధార లుప్పొంగెను !
“ నీకన్నను ముందుగ నే
నే కను మూసినచో మఱి ? ”
అనుపతినోటికి తనము
క్కడ్డముగా నిడి కపోతి
“ నాథ ! అవాచ్యపుమాటలు
నాకడ ని ట్లాడదగున ?
వల దిక నెన్నడు నీ విటు
పలుకకు నామీద ఒట్టు !
నీ వుండనిలోకములో
నేను నిముస ముండలేను !
నమ్మెదవో లేదొ కానీ
నామనసునమాట వినుము –
నేను బ్రతికియున్న దొక్క
నీకోసమె ప్రాణసఖా !
నీవు లేనిగూటిలోన
ఎవరికోస మని ఉందును ?
నీయనురాగోక్తులు విన
కెవరిమాట లిక విందును ?
ఆమాటకు వచ్చినచో
నామాటను విను మొక్కటి ;
నిజముగ నీ వన్నట్లే
నీ కేమైనను జరిగిన
నీకన్నను ముందుగానె
నే పరలోకమును చేరి
నీరాకకు ఎదురు చూచి
నిలుచుందును జీవితేశ ! ”
అని వాపోయెడుసతిఁ గని
మనసు చివుక్కురు మనగా
హృదయేశ్వరి నెడద జేర్చి
యి ట్లన్నా డావిభుండు ;
“ నేను నవ్వుటాల కన్న
నింతవగపు నీ కేలా ?
నిన్ను విడిచి నే నెక్కడి
కేగెదనే ప్రాణసఖీ ! ”
అని పతి అనుచుండగనే
అన్న దిట్టు లాకపోతి :
“ తననోటిమాట
తననుదుటివ్రాత !
అని పెద్ద లందు
రదె నాకు భయము ”
అని గోలుగోలు
మని యేడ్చుసతికి
కన్నీరు తుడిచి
అన్నాడు సఖుడు :
“ లేనిపోనిఅనుమానము
లేలె నీకు ప్రాణసఖి !
బ్రతికిన ౘచ్చినను మనల
నెవ్వరు విడదీయగలరు ?
నీకన్నులకట్టెడుటనె
నేను ఱాయివలె నున్నా
నిపు డే మైనది అని నీ
కింతబాధ ? ఓ ప్రియతమ !
నాతోనే ఉండిపోవె !
నాలోనే నిండిపోవే !
నాబ్రతుకే పరిమళింప
నాముందే వెలిగిపోవె ! ”
ఆసంభాషణ మంతట
ఆగిపోయె – నింతలోన
భళ్ళున తెలతెలవారెను –
పక్షులు గూండ్లను వీడెను.
తరువాయి వచ్చే సంచికలో…..
***********
👉🏾 ఈ అంశం పైన మీ అభిప్రాయాన్ని క్రింద వున్న Leave a reply box లో వ్రాయండి. 👇🏾
Amazon లో మీకు కావల్సిన వస్తువుల కోసం ఈ పేజీని సందర్శించి కొనుగోలు చేయండి. ఈ పేజీలో లేని వస్తువుల amazon లింక్ మాకు పంపి మా ద్వారా order చేయగలరు….. Please visit this page